به خاطر روشنا

سامانه بیان یا همین بلاگ دات آی آر خودمان سامانه ی خوبی است و مثل خیلی از بلاگر های داخلی که درجا زده اند و دلخوش به کاربران زیادشان کرده اند نیست. هنوز دلم می خواهد بیشتر وبلاگ بنویسم دغدغه هایم را بدون ترس از تمسخر بنویسم . 

سیاسی نوشتن هم انگیزه می خواهد هم حوصله من هم فعلا حوصله ندارم . دوست دارم به ادامه تحصیل فکر کنم دوست دارم زبانم را بهبود ببخشم دوست ندارم درجا بزنم . اما انگار تاهل و اشتغال و پدر بودن آن قدر بیست و چهار ساعته هستند که نمی شود کاری کرد.

پدر بودن یک حس عذاب وجدان بدی با خود دارد که نمی شود از شرش خلاص شد . نمی شود سوال   (( آیا من پدر خوبی هستم؟)) را فراموش کرد. شیرینی های پدر شدن بابایی گفتن های ((روشنا)) این ها حس هایی است که قیمتی ندارد ، اما همان قدر که این ها شیرین است مسئولیتش سخت است .

 

چه کار کنیم که پدر خوبی باشیم ؟ کتاب تربیت کودک بخوانیم؟ مهربان باشیم ؟ وقت بگذاریم؟ ایثار کنیم؟ اصلا چه قدر حاضریم فرزندمان یکی مثل خودمان باشد.